حسنت بهاتفاق ملاحت جهان گرفت
حسنت بهاتفاق ملاحت | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۱۰ | ||
بحر | مُضارع مثمن اَخرَب مکفوف محذوف مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
غزلی با مطلع «حسنت بهاتفاق ملاحت جهان گرفت»، غزل شمارهٔ ۸۷ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
مفهوم و درونمایه[ویرایش]
وزن[ویرایش]
در اجراها[ویرایش]
محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۸۵ از مجموعهٔ گلهای تازه این غزل را در دستگاهِ شور اجرا کرده است.[۲]
ترجمهها[ویرایش]
در دیگر آثار هنری[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۶۰.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۱.
منابع[ویرایش]
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.