پیش‌نویس:استراتژی ترقه افکنی

استراتژی تفرقه افکنی به انگلیسی (Divisive strategy) نوعی راهبرد[۱] است که اکثرا در علم سیاست مورد استفاده است و کاربرد این استراتژِی در این است که عامه ی مردم را مشغول به ثبات کردن درستی باورها و نظام شناختی خود و جدال بر سر عقاید و دیدگاه های گوناگون میکند که از این طریق توده ی مردم از فعالیت نهاد های مهم و حیاتی بین المللی و حکومت حاکم کشور خود دور میمانند و اینگونه سیاستمداران و صاحب منصب های مهم دولتی (بدون هیچ گونه درز اطلاعاتی برای جلوگیری از آگاهی طبقات فرودست جامعه) به فعالیت های خودسرانه میپردازند و مردم به دلیل مشغول بودن بین جدال های دست ساز و قومیت [۲]گرایی و (ناسیونالیسم) خود، متوجه دست ها و شخصیت های پشت پرده ی سیاسی نمیشوند.

تفرقه،بیشتر در حالت 2 یا چند گروه،قومیت،نژاد،طرز تفکر و ... متضاد جلوه گر میشود که این قبیل از اقشار با قطب متضاد خود وارد جدال و کشمکش میشود و قطب ها برای نابودی مخالفان خود دست به هر کار غیر انسانی ای میزنند و به اصطلاح عامیانه(یکدیگر را زنده زنده میخورند) و انسانیت کم رنگ میشود.

این قبیل از تضاد های دست ساز خود را در علومی همچون فلسفه،سیاست،دین و بسیاری از علوم دیگر خود را آشکار ساخته است که به طور مثال میتوان از:خداباوری≠خداناباوری ، سوسیالیسم≠لیبرالیسم ، کاپیتایسم≠کمونیسم ، یکتاپرستی≠اعتقاد به الوهیت‌های متعدد ، LGBT≠همجنسگراستیزی ، رئالیسم≠پادواقع گرایی[۳] و بسیاری از قطب های متضاد دیگر در علوم متفاوت.

چارلی چاپلین در فیلم سینمایی دیکتاتور بزرگ به انگلیسی(The Great Dictator) به این تفرقه افکنی کذب انسانها اشاره میکند و بشریت را به انسانیت و مهربانی دعوت میکند.