خصالی هروی تونی
خصالی هروی تونی | |
---|---|
زاده | قرن دهم تون |
زمینه کاری | شاعر، خطاط |
ملیت | ایرانی |
محمد حیدر خصالی معروف به خصالی هروی تونی از خوشنویسان و شعرای قرن دهم و یازدهم ه ق در شهر تون دیده به جهان گشود.[۱] ملا عبدالنبی فخر الزمان قزوینی در کتاب تذکرهٔ پیمانه میافزاید: «یکی از شعرای بنام این ایام خجسته و فرجام است و خط نستعلیق را بهغایت خوب مینویسد و در شهر فهمی و انشاء مهارت تمام دارد، خصالی در صغر سن از تون به دارالامان هندوستان آمده و تعلیم شعر و آداب شاعری از برادر بزرگتر خود وجهی تونی اشتهار یافته فرا گرفته است. اقسام ابیات آن گرامی سخنور تا غایتی که محقر را بدو ملاقات شد به چهار هزار بیت و این چند بیت از ابیات غزلیات اوست»
دی نگاهم چو صابر گل آن رو میگشت | دل چو سحر از پی آن نرگس جادو میگشت | |
شب بسر گشتگی فکر توأم، چشم در آب | همچو گرداب، بر آئینهٔ زانو میگشت | |
آسمان خواست که سنجد بتو خورشیدش را | هر طرف نام تو بردند ترازو میگشت | |
همچو دود سر شمع و پر پروانه، ز شوق | بر سرش گیسو و دل بر سر گیسو میگشت |
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «خصالی هروی تونی». دیکشنری آنلاین آبادیس. دریافتشده در ۱۰ ژانویه ۲۰۱۷.
منابع[ویرایش]
جوادی حسین، فردوس خورشیدی بر تارک کویر،انتشارات سخن گستر، ۱۳۸۷