بیابان تیه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
تیه در منابع اسلامی، نام بیابانی است که قوم بنیاسرائیل بهمدت چهل سال در آن سرگردان شدند.
واژه[ویرایش]
کلمه «تیه» در قرآن نیامده، بلکه از تعبیر «یتیهون فی الارض» (مائده: ۲۶) گرفته شدهاست. مورخان و مفسران مسلمان، رویدادهایی مثل سایه افکندن ابر بر سر بنیاسرائیل، نزول من و سلوی و پیدایش چشمههای دوازدهگانه از سنگ برای آنان و نیز مرگ موسی و هارون را در این بیابان دانستهاند.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «وادی سرگردانی» (PDF).