آتشکده نوشیجان
آتشکده نوشیجان | |
---|---|
نام | آتشکده نوشیجان |
کشور | ایران |
استان | استان همدان |
شهرستان | ملایر |
اطلاعات اثر | |
نامهای دیگر | تپه نوشیجان |
کاربری | آتشکده |
دیرینگی | مادها |
دورهٔ ساخت اثر | مادها |
اطلاعات ثبتی | |
شمارهٔ ثبت | ۷۶۳ |
تاریخ ثبت ملی | ۳ بهمن ۱۳۴۶ |
آتشکده نوشیجان نامِ آتشکدهای باستانی در محوطهٔ باستانی نوشیجان در ایران است. این اثر در تاریخ ۳ بهمن ۱۳۴۶ با شمارهٔ ثبت ۷۶۳ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.[۲] این آتشکده از مهمترین و قدیمیترین آتشکدههای ایران است.
موقعیت[ویرایش]
آتشکده نوشیجان در حدود ۲۰ کیلومتری شمال غرب ملایر، در منطقهای به نام شوشاب در بالای تپهای طبیعی به ارتفاع حدود ۳۷ متر قرار گرفتهاست.[۳][۴]
تاریخچه و کاوشها[ویرایش]
کاوشها[ویرایش]
از سال ۱۳۴۶ خورشیدی به سرپرستی دیوید استروناخ حفریات علمی در این محل آغاز گردید که منجر به شناسایی سه دورهٔ فرهنگی در سه طبقه مجزا شد. طبقه سوم متعلق به دوره اشکانیان، طبقه دوم مربوط به هخامنشیان و طبقه اول به مادها تعلق دارد.
این تپه محل استقرار مادها از نیمه دوم قرن هشتم تا نیمه اول قرن ششم پیش از میلاد بودهاست.
بخشهای آتشکده[ویرایش]
در تپه نوشیجان بخشهای مختلفی به جا ماندهاند که عبارتند از: بنای قدیمی جبهه غربی (نخستین نیایشگاه)، تالار ستوندار (آپادانا)، معبد مرکزی (دومین نیایشگاه)، اتاقها و انبارها، تونل، حصار و دژ.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «مهمترین اثر به جا مانده از دوران مادها». موزه علوم و فناوری جمهوری اسلامی ایران. بایگانیشده از اصلی در ۱۶ مارس ۲۰۱۵. دریافتشده در ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۱٥.
- ↑ «ارگ باستانی نوشیجان رکورددار بازدید گردشگران نوروزی ملایر». ایرنا. ۱۶ فروردین ۱۳۹۴. دریافتشده در ۵ اسفند ۱۳۹۶.
- ↑ «آتشکده نوشیجان». وبسایت سیری در ایران. دریافتشده در ۱۷ آذر ۱۳۹۳.
- ↑ «Google Maps». Google Maps. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۷-۲۲.