لبنسراوم
سیاست لبنسراوم در شرق (به آلمانی: Lebensraum im Osten) (لبنسراوم به معنی لغوی «فضای حیاتی» یا «زیستگاه» اما اشاره به زمین و مواد اولیه دارد) یکی از ایدههای سیاسی اصلی آدولف هیتلر، و بخش مهمی از ایدئولوژی نازیها بود. این ایده در خدمت سیاستهای توسعه طلبانه آلمان نازی و با هدف ارائه فضای اضافی برای رشد جمعیت آلمان(در سال ۱۹۳۹ آلمان با الحاق اتریش و سودتنلند در مجموع بیش از ۷۹.۳ میلیون جمعیت داشت که بخش بزرگی از آن نوجوانان و جوانان بودند!!!)مورد استفاده قرار میگرفت. هیتلر در کتاب نبرد من، اعتقاد خود را مبنی بر اینکه مردم آلمان نیاز به لبنسراوم (زمین و مواد اولیه) دارند و اینکه باید آن را از شرق(اروپای شرقی) تأمین کنند را به تفصیل بیان میکند.
نظریه موافقان هیتلر[ویرایش]
موافقان هیتلر، به خصوص نئونازیها بر این نکته تأکید دارند که منظور آدولف هیتلر از فضای حیاتی در شرق اروپا بهرهبرداری صلحجویانه و از طریق روابط دوجانبه مانند روابط اقتصادی آلمان نازی و شوروی بودهاست.[نیازمند منبع]
منابع[ویرایش]
مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «سیاست لبنسراوم». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۱.